On Top of the World...

"O pag-ibig na makapangyarihan,
kapag ika'y nasok sa puso ninuman,
hahamakin ang lahat, masunod ka lamang."

Atop a 40-storey condo, John and I stood, gazing at the view. The scene was breathtaking; the whole metro is beautified with a blanket of lights and fireworks; the SM Mall of Asia is highlighted with the Global Fun Carnival, the towers of Makati stood like gigantic totems from afar, the Manila Bay shines with the flaming balls of light from Baywalk and the Harbor. People and cars looked miniature that we think can move it with our fingers. We felt like we own the world, though the only thing we have that moment is a few minutes of being together.

Earlier, I surprised John by not telling him I'm attending Alvin's house blessing ceremony. All that John know was I'm grounded and will not be around for the ceremony. Luckily, I was tasked to buy ingredients for the desserts to be prepared for the me Media Noche. I grabbed the chance to attend the ceremony and to see him. When I arrived at the condo, Alvin and John went out to buy some household paraphernalias. I proceeded at the eighth floor and waited for them infront of the elevator. When they arrived, I shouted "Surprise!" and John was dumbfounded. We ate at the party while keeping ourselves 'friends' in front of Alvin's family and relatives. It was a great feat for me to make surprise appearances. In fact, this is the first time I did it. After a few talks and some minutes of rest, we proceeded to the penthouse. Its in the fortieth floor of the Pacific Regency condominium in Vito Cruz. There was a plan of a swimming at the pool there, everyone having brought trunks and swim gear, but everyone came tired with the preparations and everything so we just decided to stroll along the penthouse. We found the highest point and we strolled there. John and I found the perfect place mingled there for a few yet meaningful minutes.

It was then I realized three things: The simplest things we do for others are the ones that gives us incomparable happiness. Its the changes in our lives that makes us new persons that gives us undiminished courage and strength. And the simplest moments sharing the truest of feelings two people have gives us undying love, devotion and faith.

A meaningful New Year to everyone!!

Raptusinco! Part 11

Patapos na ang araw ng Pasko.

Maraming nang namasko at nabiyayaan, marami nang ninong at ninang na naholdap ng mga inaanak, marami nang nabusog sa noche buena, marami nang nakapagbukas ng regalo sa ilalim ng Christmas tree, marami nang namaos kakakanta ng mga favorite Christmas jingles, marami nang nakaramdam ng malamig na simoy ng hangin habang patungo ng simbahan para mas Misa de Gallo. Ikaw, naging masaya ka ba ngayong Pasko?

Masaya ka ba dahil marami kang natanggap na regalo? O dahil buong puso mong naipamahagi ang mga biyayang natanggap mo?

Ilan nga ba sa ating mga Pilipino ang nakakaalam ng tunay ng diwa ng Pasko? Ito ba ang handog ng mga regalong natanggap mo o ang kasiyahan nagmumula sa puso mo dahil sa bawat kawanggawang ibinigay mo, mapasalapi o serbisyo?

Sa ikalabing-isang edisyon ng Raptusinco! ay ibabahagi ko ang lima sa mga simple ngunit makabuluhang pagdiriwang ng Pasko. Ninanais kong ipadama sa aking mga mambabasa ang tunay na kahulugan ng Pasko.

Sa Piling Mo...

Hindi kayang pantayan ang saya ng Pasko basta't magkakasama ang mag-anak sa Noche Buena. Hindi ba't napakasaya sa damdamin na muling nakaraos ang isang taong sa mag-anak na walang masamang nangyari at walang banta sa kalusugan. Pero bilib ako para sa mga mag-anak na magkakalayo sa panahon ng Kapaskuhan. Dito nasusubok ang katatagan at pagkakabuklod ng isang pamilya sa pamamagitan ng makabagong komunikasyon tulad ng cellplone at email ay magagawa nang matawid maging ang mga karagatan upang ipahatid sa ating mga minamahal ang pagbati ng okasyon. Sa panahong nagkakawatak-watak ang isang pamilya ay nagiging maintidihin ang bawat isa. Ang mahalaga, pagmamahal sa bawat miyembro ng pamilya ang mangibabaw ngayong Pasko, kapiling man natin sila o hindi.

Pinagtagumpayang Pagsubok at Pag-asa...

Sa bawat unos na dumaan sa buhay natin na ating kinaya at nalampasan, hindi ba't nakagandang regalo ang Pasko? Hindi ba't napakasayang ipagdiwang ang Pasko na alam mong napatunayan mo sa lahat na hindi ka susuko sa bawat problemang kinaharap mo ng nagdaang taon? O kung hindi pa nasusulusyunan ang isang problema, hindi ba't isang napakagandang ehemplo ang Pasko ng pag-asa? Na sa bawat pagsubok ay may nakalaan na solusyon, isang paraan na gagawin ng Diyos hindi man upang makaraos, ngunit para bigyan ka ng lakas na pasanin ito.

Tinig ng Puso ko...

Hindi lilipas ang Pasko na hindi tayo makakarinig ng mga awitin. Makarinig pa lang tayo ng tonong pamilyar, tila tumatalon na ang ating puso sa kagalakan dahil sadyang ginawa ang mga awiting upang ipahayag ang diwa ng pasko. Ito ay mga awit ng kagalakan, paghihintay, pagdiriwang at pag-ibig. Maraming mga koro ang umaawit sa atin ng mga ito hindi lamang upang tayo ay aliwin kundi upang ibaon sa ating puso ang mga bagay na meron sa Pasko na hindi nakukuha ng ating paningin, pang-amoy, pandinig, panlasa o pandamdam.

Iabot ang Kamay...

Hindi po matatawaran ang sayang hatid ng isang serbiyong totoo. Mapasalapi man o serbisyo o maliit na kasiyahan ang ating taos-pusong naibigay, hindi ba't napakagaan sa loob na makakita tayo ng mga buhay na nabago dahil sa ating mumunting paraan at sandaling pagbibigay ng oras upang makatulong. Isang simpleng ngiti o pasasalamat sa ating mga natulungan lamang ay walang kapalit na kasiyahan para sa atin hindi ba? Mapapasko man o hindi, ang pagtulong ng walang pag-iimbot ay siya dapat na isaisip, dahil ito ang magbibigay kulay sa bawat Paskong daraan sa buhay natin.

Pag-ibig na Pinagsasaluhan...

Hindi ko maitatangging isa ako sa mga biniyayaan ng pag-ibig na wagas ngayong Pasko. Hindi ko hinanap ngunit kusang dumating. Nakilala ko ang isang taong higit na nagmamahal sa akin kaysa sa pagmamahal ko sa sarili ko. Isang siyang taong handa kong saklawin ang bawat bahagi ng kanyang pagkatao; ang kanyang nakaraan, at ang mga ugali, ang mga pangarap na gusto niyang maabot. Lahat ng sandaling kaulayaw mo siya ay nagbabadya ng hindi matapos-tapos na kasiyahan at bawat sandaling hindi mo sya kasama ay mayroon kang hindi mapawi-pawing pananabik. Hindi sa lahat ng panahon ay maradama ako ang mga ganitong bagay sa buhay, na hindi maialis sa aking mukha at saya sa bawat umagang gigising ako at maiisip ko ang taong ito. Higit pa sa Pasko ang aking ipinagdiriwang dahil sa loob ng mahabang panahon ay nakadama ako ng pagmamahal na higit pa sa aking pinapangarap at inaasam. Naging higit na makulay ang aking Pasko dahil sa taong ito, at hindi kayang bayaran ng kahit na ano pa man ang aking nararamdaman.

Nagsimula ang Pasko nang isilang ating Manunubos sa isang munting sabsaban mula sa isang malayong paglalakbay. Napakasimple ngunit napakamakabuluhan. Nawa, sa ehemplong ito ng Panginoon natin madama ang tunay na diwa ng Pasko. Hindi sa mga bagay na materyal, ngunit sa mga bagay na hindi kayang palitan na kahit na ano. Hindi sa mga natanggap, ngunit sa mga taos-pusong ibinigay. Hindi sa mga gawa, kundi sa mga nadarama.

Isang makabuluhang Pasko sa lahat!!!

Seven Hundred and Sixty-One

After a short procedure at PRC last Monday, I'm finally considered a professional. Someone who will be shouldered with the responsibilities that the license comes with. I'm about to recieve the license after the oathtaking ceremony. After then, I will be named as a full-blooded Aeronautical Engineer.

At some point, I still can't believe it. But then, the family and the rest of my colleagues are very proud of the feat I was able to overcome and made it with flying colors. There are no expectations of a ranking, just passing will do. People say I deserve the slot becuase I was a good son or was a good leader to a few that's why I was given the surprise of ranking with the highest scorers. But nevertheless, its really something I can be proud for and be eternally thankful for.

It seems, everything went into place after this battle ended. My sefl-esteem leveled once more, my trust in my abilities rose, my thankfulness for all the support and prayers heartfully given courtesy of the friends and love ones overflowing and overwhelming, my faith in God and His guidance ever stronger, my family ties went closer, and most of all...

The Bachelor of the Century - ship is just about to end! Right after the exams, this wonderful person came and showed me once again what a true relationship is and the things he did to me made me believe in unconditional love once again.

Korek dudes! I'm just about to love again... after a looooooong time...

And thank heavens it's the right person now...

The honesty, the openness, the faith... all rolled into one person...

ADIK na nga ako sa kanya eh... hahahaha

Love you ADIK!!!!


BTW, 761 is my license number...