The Ninoy Aquino International Airport (NAIA) warmly welcomes the largest commercial aircraft ever constructed, the Airbus A380 in lieu of the aircraft’s world tour. The A380 MSN007 made its touchdown at the NAIA runway last October 11, 2007 at 1430H Manila Time.
Oct. 11, 2007; 1330H
Chard: Asan u? D2 me sa OFW area.
Ako: Wer yang OFW area?
Chard: D2 tapat ng Casino Filipino entrance ng NAIA.
Ako: Anuver! Nsa kabilang syd me. Y ka nandyan? Eh dulo na ng runway yan ah!
Chard: Sa port 13 daw ga2rahe ang A380. Kita fr hr ung 13.
Ako: Nyak! Sa kbila tayo. Dun la2nding yung A380 sa kabila.
Chard: Punta u dito.
Lintek! 1:30 ng hapon eh naglalakad ako sa ilalim ng araw. Buti na lang at may payong na ready. Pero gudlak sa pawis at lagkit. Pero keri lang. Kailangan bagtasin natin ang NAIA road sa kainitan ng araw dahuil kailangan maging bahagi ako ng kasaysayan. Its not an ordinary day to see the biggest commercial aircraft that’s why all aircraft fanatics are looking forward to this day.
Mabalik tayo. Uhaw at gutom na ako. Hindi na ako naglunch sa ofis para makarating sa NAIA ng maaga. Alam ko kasing magkakabuhol-buhol ang traffic. Dalawa ba namang bigaten ang darating. Isang bigateng kamao at isang bigateng eroplano. Pero ang sadya ko sa NAIA eh yung eroplano, hindi yung kamao. Haller.
0o0o[==ppp^( O )^qqq==]o0o0
The A380’s world tour shall embark its preparedness for commercial use. Among the airports that it visited are from South America, the USA, the Asia-Pacific region and Canada. The tour shall test the endurance of the four Engine Alliance GP7200 engines, as well as its performance on different airport conditions. Operating under typical airline conditions, the aircraft undergoes airport compatibility checks, ground handling and maintenance procedures to confirm its readiness to enter service. The total flight time estimated for the world tour counts to 150 hours.The A380’s British pilot Peter Chandler welcomed all the Filipinos from different local and international airlines. He toured the guests into the humongous cabin that can carry up to 825 passengers in three classes. The first and business classes houses amenities; bar and a few lounges for passengers. The rest of the four prototypes, offers duty free shops, beauty salons, double beds, a gym, showers and even a casino.
0o0o[==ppp^( O )^qqq==]o0o0
1345H
“Anu ba? Bakit dito ka kasi? Anlayo tuloy ng nilakad ko amputah.” Namamawis akong nilapitan si Richard. Conductor ng PULSE. Adik din sa eroplano.
“Kita mo ba yang port 13? Ayun oh. Dun gagarahe ang A380.” Sabi ni Richard habang tinuturo yung airport.
“Bakla, kotse? Gagarahe talaga ang term. Hahaha. Dun tayo sa taas, sa kabilang side ng airport tayo pumunta. Dun makikita yung landing ng A380.”
“Sige akyat tayo sa taas.”
“Saan yung OFW ekek na sinasabi mo kanina?”
“Dun sa taas yun.”
“Eh bakit sabi mo dito? Ililigaw pa ako.”
“Malapit lang yun.”
Umakyat kami ni Richard. Sa dulo ng hagdan na inakyat naming, bumulaga ang isang sign: ‘OFW Area’.
“Ah, dito pala.”
Sinipat-sipat ko ang paligid ng platform ng airport. Maraming tao. Pero organized. Nakapila. Naghihintay. Salamat sa mga pasensyosong empleyado ng airport.
Hindi na ako nagtataka kung lahat ng mga nakikita kong empleyado ng NAIA eh pamilyar ang mga mukha. Lahat naman halos ng graduate ng Alma Mater Dolorosa eh dito sa airport nagtatrabaho. That’s good to know. Talagang may pinatutunguhan ang mga pinag-aralan. Kudos to all gradutes who work sa NAIA!
“Announcing the arrival of Flight 35-9HD arriving from Bahrain.”
“Parang familiar ang boses na yun. Kay Joy ba yun?" Nagtatanong si Richard habang hinahanap ang pinanggagalingan ng boses.
“Yung crush mo nung nasa school pa tayo? Parang familiar nga.
"Kinikilig ka naman to the max?!”
“Naman!”
Lakad kami ni Chard. Nakipagpatintero kami sa mga tao at sasakyan.
“Dun sa kabila, Chard. Dali.”
“Wait lang Boone. Pasok kaya tayo sa loob? Airconditioned dun. Palamig tayo.”
“Bakla, mall lang? Ang higpit kaya ng security dito.”
“Sabihin natin magsusubmit ng resume sa OJT.”
“Puta ka. Malamigan lang eechos pa sa security.”
“Ang init naman kasi sa labas. Dali na, ako bahala.”
“Adik ka kuya.”
Kabado akong lumapit sa security personnel sa isa sa mga entrance ng NAIA. In fairness, wala kang bait na mababakas sa mukha ng security personnel na to. Takot ko lang manggoyo. Kaya si Richard na lang ang pinakausap ko.
“Ma’am, mgsusubmit lang po ng resume sa OJT.”
“Saang company sir?” Nakamangot na tanong ng security.
“Qatar Airways.”
“Ilang kayong magsusubmit ng resume?”
“Dalawa po.”
“Isa lang po pupunta sa airline. Ibigay na lang po ang resume dun sa isa.”
“Ay ganun. Sige ma’am, kunin ko lang yung resume.”
Labas kaming dalawa.
1400H
“Bakla, hindi effective.”
“Kerek! Hala dun na tayo sa kabila. Anytime soon, lalapag na A380.”
Pagdating namin sa kabila ng platform.
“Ano ba to Boone? Maaraw! Wala ako dala sunblock.”
“May payong ako. Keri na yan.”
“What time ba lalapag yun?”
“Two forty-five daw.”
“Wala ba schedule sa arrival?”
“Wala dun sa arrival scheds eh.”
“Baka dun sa baba, meron. Dali, tingnan natin.”
“Anuver? Maaraw na, mainit pa, tapos lalakad ka pa punta dun?”
“Tingnan lang natin kung anong oras talaga darating yun.”
“Malayo ang lalakarin.”
“Hindi, may alam akong shortcut.”
“Saan?”
“Dun sa may dinaanan ni Pacquiao kanina.”
“Taray! VIP?”
“Try lang natin.”
Bumaba kami sa may arrival area ng NAIA. As expected, higpit-higpitan ang mga security kaya napilitan kaming umikot. Forty miles ang nilakbay namin para makarating sa arrival area. Tingin agad kami ng sched.
“Wala sa sched yung A380.”
Biglang may nag-pop-out sa utak ko. Bakit nga ba hindi ko naisip?
“Wala talaga yun. Test flight kaya yun. Wala talaga yan sa sched. Puro commercial flight kaya yan.”
“Ay, hindi agad sinabi. Naglakad pa tayo ng malayo.”
“Ngayon lang narealize, sorry dong.”
Balik ang dynamic duo sa platform. Redi na ang payong at panyong ipapamunas sa pawisan naming mga ulo.
“Shet naman oh. Sa dami ng makakalimutan ko, panyo pa.” Naghihimutok si Richard.
“Yak, marungis! Gusto mo ng panyo?” Sabay abot ang panyo ko.
“Oh, sure!”
“Asa ka kuya.” Sabay bawi ng panyo.
0o0o[==ppp^( O )^qqq==]o0o0
Airbus A380 Specifications:
Overall Length: 73 meters
Overall Height: 21.4 meters
Wingspan: 79.8 meters
Engine: Four Trent 900 or GP 7000
Engine Thrust: 311 kN
Maximum Take-off Weight: 560 Tonnes
Maximum Mach Number: 0.89
0o0o[==ppp^( O )^qqq==]o0o0
1425H
Mula sa kinatatayuan namin, kitang-kita ang mga nagtetake-off na eroplano. May malaki, may maliit. Pero nakakatuwa talagang makita ang pag-angat ng eroplano mula sa lupa. Dahan-dahan kahit na maingay ang makina. Parang humahagod lang sa manipis na hangin ang mga bakal na sasakyan. Maya-maya’y napakatayog na ng lipad nito; mataas. Sumululong pang pataas. Nakakauplift ng spirit tingnan. Added to the thought na may mga buhay na magiging maulad sa paglipad ng isang eroplano luluwas papuntang ibang bansa. Touching at inspiring ang feeling.
Napapansin naming dumadami na ang mga tao sa kinatatayuan naming. Dala ang mga handy cams at cellphone, nakapose na lahat para magisnan ang A380. Sumisikip. Nag-uunahan. Imbyerna mode na. Pero dapat calm.
“Dito lang tayo. Walang aa—“
Napatigil ako nung may sumigaw na babae sa likod namin ni Chard.
1430H
“Ayun na, ayun na!”
Kita-kita ng mga mata ko na lumalapag ang isang eroplano. Pero iba sa karaniwan ang laki nito. Kaagaw-agaw ng atensyon kumpara sa ibang mga eroplano. Apat ang makina pero walang ugong na maririnig. Tatlong palapag at malapad ang katawan. Mataas at malapad din ang buntot. Kulay bughaw ang pintura ng buntot na may nakaukit na pangalang A380. Napatulala ako habang sige ang pindot ng mga camera at cellphone ang mga katabi namin.
“Shit, ang laki nya pre, ang angas!” Sabi ko habang walang kurap na nakatitig sa eroplano.
Papabagal ang higanteng sasakyang panghimpapawid habang lumalapit sa paliparan. Nanamnamin ng bawat makakakita ang sandaling ito. Mabibighani ka sa taglay na sophistikasyon at alindog ng eroplano.
“Yan pala yung A380. Anlaki! Wow!” Nagtatatalon na sambit ng isang bata hindi kalayuan mula sa pwesto namin.
Kinalabit ako ni Richard.
“Dali, dun naman tayo sa kabila. Para makita natin kung saan paparada yun!”
“Ok. Go!”
Nanakbo uli kaming nakipagpatintero sa mga sasakyan at mga tao ng airport. Nang makarating kami sa kabilang ibayo, nakatigil na ang dambuhalang sasakyan. Parang mga langgam na naglapitan ang mga empleyado ng airport sa eroplano. Marami. Mayroon ding mga crew ng television at mga VIP mula sa DOTC at ATO. Pumasok sila sa eroplano para mainspect ang superjumbo liner.
"Naengget naman ako dun, Boone.” Nakapangalumbaba si Richard habang nakatingin sa laksa ng mga taong papalapit sa eroplano.
“Ako nga rin kaya. Pero at least, kita natin landing nya diba”, depensa ko.
“Oo nga.”
Nang tumalikod ako, nagulat ako dahil maraming sundalo at pulis sa likod namin.
Kudeta?!
Asan si Daddy Toni?! Dali autograph at kiss na ito!
Ay wait?! Huhulihin kami?! Bakit?! Bakit?! Idedeport na ba kami pabalik ng Africa?!
Nasa gitna pa ako ng hysteria nang naglabasan ng camera ang mga sundalo.
Ahhhh… Piktyur-piktyur sa eroplano din pala ang mga mokong. Akala ko tapos na ang Administrasyon. Kaloka.
Text galore ang Richard sa PULSE at ako naman sa CBIT. Walang balak mang-inggit amputah.
A380 landed at NAIA. Kita namin hehehehe.
Nang matapos nang magsend sa lahat ng gustong inggitin…
“Oh, ano, naniwala ka na makakalanding ang A380 sa Pinas?” tanong ko kay Richard
“Oo na, sige ililibre kita.”
“Talaga lang huh!?”
“Oo naman. Usapan natin yun diba?”
“Ok. Go!”
Umalis na kami ni Richard sa NAIA puntang CCP. Mahabang kainan to. Tamang-tama, gutom na ako.
------------------------------
Source: www.philstar.com, www.airbus.com, www.flightglobal.com
