Naks! Parang parang kabanata lang sa Star Wars ang title ng post, pero wag ka, ano lang ang topic ko ngayon. Ang powers talaga ng pagsusulat oh.
Hmmm, seryosohin ko na kaya ang pagsulat?
Oo, ngapala, pagkatapos ng higit na ANIM na taon, ngayon na lang uli ako nagpadasal ng Rosaryo. At huwag ka, sa harap pa ng altar, habang nanonood at pinakikinggan ng mga sosyal, pasosyal at mga hampas-lupang nagsisimba sa EDSA Shrine. Opo, at Inggles pa ang banat.
Panalo!
Habang nagsesermon ang pari, pinakiusapan ako ni Ate Lou (ang aming leader sa choir) kung pwede ako maglead ng Rosaryo. Bilang Buwan ng Rosaryo ngayong Oktubre, lahat ng choir sa Shrine ay nakatokang maglead ng Rosaryo pagkatapos ng misa. Hindi ko alam kung ano ang unang nakita ni Ate Lou o dahil malapit ako sa kanya kaya ako ang pinili (ano daw?). Hindi naman ako makatanggi dahil matagal na rin akong hindi nakapagrosaryo at galing ako sa Katolikong paaralan kaya dapat marunong ako. Pagkatapos ng hindi makasigurong "oo", binigyan ako ni Ate Lou ng kopya ng mga dasal at isang perlas na Rosaryo (mahal ang Rosaryong yun, pwamis!!!). Buti naman at may kodigo. Sa tagal ko nang hindi nakapagrosaryo eh siguradong limot ko na ilang mga bahagi noon. Habang communion eh hindi ako makakanta ng Il Signore ng maayos, kakaisip kung makakaya ko bang mamuno ulit ng Rosaryo.
Ayan na, tapos na ang misang pinagsilbihan ng choir, tumayo na kami at inawit ang pagwakas. Eto na at magmumuno na akong sa pagrorosaryo. Pagkaayos ng mikropono at pagkalagay ng kodigo sa music stand...
"Alltogether, let us pray the Holy Rosary... In the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit, Amen."
Hindi pa ako makapili ng kung Eymen o Amen ang gagamitin ko, leche...
Napaghahalatang matagal na akong hindi nagrorosaryo...
Magkaganoon man ang nangyari, nairaos naman ang padasal, at pinagpala naman ang pakiramdam ko dahil mahigit limandaang tao ang nakidasal kasama ko, dalangin ang ikabubuti ng buhay at kapayapaan sa mundo (ang cheesy naman!) at shempre, magandang kalusugan at gabay sa trabaho at pamilya (mas lalong cheesy!).
At dahil sa kaunting pagdarasal, bumalik ang ala-ala ng mga taon ko sa highschool, ang CAT (oo naman, naging opisyal ako nun, makikita nyo ako sa larawan sa ibaba...). Naramdaman kong puso at isip lalaki ako noon. (Bakit ngayon pa rin naman ah!)
Hmmm, seryosohin ko na kaya ang pagsulat?
Oo, ngapala, pagkatapos ng higit na ANIM na taon, ngayon na lang uli ako nagpadasal ng Rosaryo. At huwag ka, sa harap pa ng altar, habang nanonood at pinakikinggan ng mga sosyal, pasosyal at mga hampas-lupang nagsisimba sa EDSA Shrine. Opo, at Inggles pa ang banat.
Panalo!
Habang nagsesermon ang pari, pinakiusapan ako ni Ate Lou (ang aming leader sa choir) kung pwede ako maglead ng Rosaryo. Bilang Buwan ng Rosaryo ngayong Oktubre, lahat ng choir sa Shrine ay nakatokang maglead ng Rosaryo pagkatapos ng misa. Hindi ko alam kung ano ang unang nakita ni Ate Lou o dahil malapit ako sa kanya kaya ako ang pinili (ano daw?). Hindi naman ako makatanggi dahil matagal na rin akong hindi nakapagrosaryo at galing ako sa Katolikong paaralan kaya dapat marunong ako. Pagkatapos ng hindi makasigurong "oo", binigyan ako ni Ate Lou ng kopya ng mga dasal at isang perlas na Rosaryo (mahal ang Rosaryong yun, pwamis!!!). Buti naman at may kodigo. Sa tagal ko nang hindi nakapagrosaryo eh siguradong limot ko na ilang mga bahagi noon. Habang communion eh hindi ako makakanta ng Il Signore ng maayos, kakaisip kung makakaya ko bang mamuno ulit ng Rosaryo.
Prayer of St. Francis of AssisiAt ano ito? Marami nang nadagdag! Ang dating Joyful, Sorrowful at Glorious mysteries, may kasama nang Luminous or Light Mysteries! May nadagdag din na sasabihin pagkatapos ng Ejaculation (ewan ko bakit ito napili nilang term..) to Our Lady of Fatima. At may nadagdag din after nung prayer after the Hail Holy Queen!
Italian parts only
Il Signore, mi rende uno strumento della vostra pace.
Dove ci e odio, lasciarlo seminare l'amore.
Dove ci e ferita, perdone.
Dove ci e dubbio, fede.
Dove ci e disperazione, sperare.
Dove ci e nerezza,illuminarsi.
Dove ci e la tristezza, gioia.
Ayan na, tapos na ang misang pinagsilbihan ng choir, tumayo na kami at inawit ang pagwakas. Eto na at magmumuno na akong sa pagrorosaryo. Pagkaayos ng mikropono at pagkalagay ng kodigo sa music stand...
"Alltogether, let us pray the Holy Rosary... In the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit, Amen."
Hindi pa ako makapili ng kung Eymen o Amen ang gagamitin ko, leche...
Napaghahalatang matagal na akong hindi nagrorosaryo...
1. Kinakabahan akong mamuno sa pagdarasal, na saliwat dato kasi adik ako sa ganito nung high school ako, kaso anim na taon na pala ang lumipas, at hindi ako nagdarasal na pinanonood ng mga tao...At higit sa lahat..
2. May binabasa na ngang naturingan eh nabubuyoy pa rin ako sa Hail Mary at sa Glory Be...
3. Tingin ako ng tingin sa Rosaryo at baka sumobra ang Hail Mary's ko...
4. Tumatagaktak ang pawis kong hindi ko mawari kung bakit eh napakalamig ng shrine...
5. PUMIPIYOK AKO!!! Waaaaaaahhh!!!Matapos ang limampu't tatlong Hail Mary's, limang Our Father, limang Glory Be's, limang Ejaculation (bakit ba ito ang ginamit nilang term for that, ansagwa!!), limang Glorious Mysteries, ang Hail Holy Queen at isa pang dasal, natapos din ang padasal. Pwede nang pigain ang polo kong suot sa sobrang pawis, na malapit nang matuyo dahil sa aircon.
Magkaganoon man ang nangyari, nairaos naman ang padasal, at pinagpala naman ang pakiramdam ko dahil mahigit limandaang tao ang nakidasal kasama ko, dalangin ang ikabubuti ng buhay at kapayapaan sa mundo (ang cheesy naman!) at shempre, magandang kalusugan at gabay sa trabaho at pamilya (mas lalong cheesy!).
At dahil sa kaunting pagdarasal, bumalik ang ala-ala ng mga taon ko sa highschool, ang CAT (oo naman, naging opisyal ako nun, makikita nyo ako sa larawan sa ibaba...). Naramdaman kong puso at isip lalaki ako noon. (Bakit ngayon pa rin naman ah!)
No comments:
Post a Comment