Touching Naman!

On an afternoon break, nilapitan ako ng isa sa mga co-trainees ko. Naglalakad ako sa likod ng PBCom tower ng may humawak sa balikat ko.

"Boone, alam mo, bilib ako sa iyo."

"Oy, ikaw pala yan." Napalingon ako sa kanya. "O bakit naman?"

Marahil nagtataka ka nagtatagalog kami. Haller! Labas to ng office no.

"Ikaw kasi yung type ng tao na may sense."

"Ganun? Ndi naman siguro." Pahumble efek amputah.

"Oo, ganun ka nga, tapos malakas ka rin magpatawa."

"Ganun? Hindi ba nakakainis na sa iba na masyado tayong masahayin?"

"Hindi no. Nabubuhay nga ang klase eh. Kung wala ka nga siguro, amboring ng training namin."

Awwwwww.....

"Napapatawa mo kaming lahat. Tapos may sense ka rin kapag seryoso ang usapan. Yan ang maganda sa iyo. May sense. Tapos may humor din. Alam mo yun..."

Tigil kami ng usapan. Mukhang nag-iisip ng sunod na term na sasabihin.

"...meron kang SENSE OF HUMOR!!!"